استاد علیرضا افتخاری، خواننده پرآوازه کشورمان با تکذیب شایعه خروجش از ایران، گفت: من با این انقلاب و مردم، علیرضا افتخاری شدم و هرگز به آنها پشت نخواهم کرد.

افتخاری در این باره می گوید: تمام وجود و زندگی‌ام مال مردم است و هرگز این گوهر ارزشمند را با چیز دیگری عوض نمی‌کنم. کسانی که هر روز اخبار کذبی درباره من و خروجم از کشور منتشر می‌کنند یا حسودند یا به اجانب تعلق خاطر دارند. اگر قرار بود وطنم را ترک کنم، چرا در شرایط فعلی این کار را کنم؟ اکنون به واسطه اين انقلاب، لطف مردم و عنایت خداوند، به چنين جایگاهی رسیده‌ام و هرگز این توفیق الهی را با چیز دیگری عوض نمی‌کنم.

من در این آب و خاک رشد کرده و بالنده شده‌ام و به عشق این مردم کار می‌کنم. من مانند کسانی نیستم که با این انقلاب در دل‌های مردم جاگرفتند و بعد به آنها پشت کردند. هنرمند هرچه دارد از مردم است و نباید وقتی به شهرتی رسید فراموش کند که از کجا به اینجا رسیده و خاستگاهش کجاست.

کسی حق ندارد بگوید اثر من از رسانه ملی پخش نشود. اگر کسی مایل به پخش اثرش نیست، خودش در یکی از شبکه‌های تلویزیون رو در رو به مردم بگوید که دوست ندارد اثرش را مردم بشنوند. 
البته اين یک شرط هم دارد و اینکه مدعی، آن چه در این 30 سال به واسطه انقلاب و مردم به دست آورده، به آنها پس دهد.

این هنرمند بی‌حاشیه که در چند ماه اخیر و به واسطه در آغوش گرفتن رییس‌جمهور، مورد انتقاد و فشار برخی محافل و رسانه‌هاي بيگانه قرار گرفته، چند روز پیش هم در گفت و گویی عنوان کرده بود: به خوبی متوجه هستم که تمام رفتارهایی که این روزها با من می‌شود، از سر حسادت است. من همانند این مردم خوب همیشه سعی کردم لباس ادب را بر تن کنم تا کسی عیب مرا نبیند. در دگرگونی‌های روزگار، شخصیت آدم‌ها شناخته می‌شود و این رفتارها از ناحیه کسانی هدایت می‌شود که نسبت به هنر حسادت می‌ورزند و توان تحمل آن را ندارند.


با بیگانه همداستان نشد


روز گذشته در سایت شخصی استاد افتخاری یادداشتی درباره این خواننده منتشر شد که حدیث ‌نفس وی است. این یادداشت تاکید چندباره‌ای است بر علاقه افتخاری به مردم و وطنش و عدم همراهی با بیگانگان.

در بخش پایانی این یادداشت آمده است: او حرمت خانه پدری را داشت و از کاستی‌های آن شکایت به همسایه بیگانه نبرد. با ایستادگی پر اصرارش آگاهانه و همه‌وقت چون تجسم یکپارچه امید، برای مردمش خواند و خواند، گویی می‌خواست خود را تمام کند.

همچو نای شبگیر رازش را بی‌هراس از گوش دریوزه‌گر حاسدان بی‌توقع به شب بازمی‌خواند آنگونه که فریادش در جست‌وجوی مهتاب بر سنگینای شب لطمه‌ای نبود. بر پرکاری‌اش خرده‌گرفتند؛ می‌گفت باید بروم پی‌کارم و کار او فقط خواندن بود و خواندن یعنی همان رسالتی که برایش پرداخته شده بود.

می‌گفت آمده‌ام تا خودم را تمام کنم؛ بگذار هرچه می‌خواهند بگویند. همیشه ایام خود را مدیون دلیرمردان این سرزمین می‌دانست و برای شان می‌خواند. بیشتر عمل می‌کرد و خدمتگزاران میهنش را دوست داشت. با بیگانه همداستان نشد، چوب حراج به حرمت خانه اجدادی نزد و بر سر حیثیت ایرانی‌اش معامله نکرد. تزویر بیگانه را می‌شناخت، همان‌ها که سالیان دور و دیر با زیباترین یاس‌های سرزمینش به زبان داس سخن گفته بودند. می‌گفت ما باید بر داشته‌های خود ببالیم نه بر رؤیای سرابی که بیگانه به تزویر برای ما ساخته است

 

ناگفته های تجمع اعتراض آمیز درمقابل احمدی نژاد از زبان ضدانقلاب
 

يكي از عناصر ضدانقلاب خارج نشين گزارشي خواندني از تجمع بي فروغ گروهك ها به هنگام حضور رئيس جمهور اسلامي ايران در نشست سازمان ملل ارائه كرد.

متاسفانه درست روز قبل از اجراي برنامه اعتراضي در برابر سازمان ملل، متوجه شدم كه نمي توانم در اين مراسم شركت كنم. شب قبل از آن وقتي از دوستي درباره ساعت و محل حضور مخالفان در مقابل سازمان ملل پرسيدم، او با لبخند معناداري گفت: «كدام گروه؟» و وقتي نگاه پرسشگر مرا ديد، ادامه داد كه «قرار است هر ساعت يكي از گروهها آنجا باشد. دقيقا نمي دانم كه كدام گروه در چه ساعتي قرار است تظاهرات شان را انجام دهند، اما فكر مي كنم كه ساعت 9 تا 10 فدائيان، 10 تا 11 مجاهدين، 11 تا 12پادشاهي خواهان، 12 تا 1 جمهوري خواهان، 1 تا 2 سكولارها و...» با حيرت پرسيدم كه اين تقسيم بندي يعني چه؟ اين ترتيب را چه كساني داده اند؟ و اصولا چرا اين تقسيم بندي صورت گرفته است؟ او پاسخ داد كه «درست نمي دانم اما مي گويند چون سال گذشته بين مخالفان دعوايي اتفاق افتاده، امسال هيئتي تحت عنوان هيئت برگزاركننده، نزد پليس مي روند و مي گويند كه به علت درگيري پارسال بهتر آن است كه امسال گروهها جدا جدا بيايند و هركدام فقط در آن ساعتي كه متعلق به آنهاست ميكروفون در اختيارشان باشد و تظاهرات شان را انجام دهند. اعضاي اين هيئت پليس را قانع مي كنند كه از اين ترتيب حمايت كند.»
وي با اشاره به چند نفره و بي رمق بودن هر يك از اين تجمعات مي نويسد: تا وقتي اين ترتيب را ديدم، باورم نمي شد كه اين مسئله واقعيت داشته باشد ولي اين چه منطقي است كه مقابل غيرايراني ها و رسانه هاي بين المللي، جمع هاي كوچك و متفرق را به عنوان اپوزيسيون به نمايش بگذارند؟ من مقابل سازمان ملل رفتم اما دلم نيامد حتي به نزديك جايي كه مخالفان، گروه گروه يا بهتر است بگويم تكه تكه فرياد مي زدند، بروم.
کیهان نوشت:شايان ذكر است پيش از اين برخي رسانه هاي غربي با اشاره به اينكه بزرگترين تجمعات اپوزيسيون توسط سازمان مجاهدين خلق (منافقين تروريست) و به استعداد چند ده نفر برگزار شد، تصريح كرده بودند كه همين اتفاق نشانه زوال جنبش سبز در خارج از ايران است.